خداوند مشتری گناهکاران است. می بینی شخصی است گنهکار، روی آمدن به مسجد را ندارد، دلش شکسته شده، می گوید: مسجد کجا من کجا؟ یا نه! ماه محرم شده، میگوید: من کجا دسته عزاداری کجا ! برای من جفت کردن کفشهای عزاداران بهترین جاست. خدا مشتری چنین دلهای شکسته است .«الهی عادتک الاحسان الی المسیئین وسبیلک الابقاء علی المعتدین »[1] ، عادت خدا احسان نمودن به آدمهای بد است. شما آدم بد را به خانه دعوت می کنی؟ نه! می گویی آبرویمان می رود، بد کار را دعوت نمیکنید. هرکس به خان و خانه خود نیکان را دعوت میکند.
اما خداوند اینگونه نیست، مشتری بد کاران است ای خدائی که دلسوزی می کنی نسبت به کسی که مردم دلشان به حال او نمی سوزد ،«ویا من یقبل من لا تقبله البلاد» ای خدائی که قبول می کنی آن شخص راکه هیچ شهری او را قبول نمی کند.[2]
[1] - از ادعیه مشترک ماه مبارک رجب
[2] - صحیفه سجادیه ؛ دعای حضرت در روز عید فطر