خواص تره

ادرار را زیاد مى کنم – خلطآور بوده و سینه را نرم مى نمایم و براى از بین بردن ذرات و رسوبات زرد رنگ از ادرار مبتلایان به رماتیسم تجویز شده ام . جوشانده ى من براى باز شدن صدا و درمان زکام – سرفه – لارنژیت و برونشیت و بطور کلى در التهابات دستگاه تنفس و رمهاى آن به کار مى رود! اگر مرا له کنید و بر محل نیش زنبور و زنبور عسل بگذارید، درد آنرا تسکین مى دهم – من سرشار از ویتامین ث و املاح معدنى ، مثل کلسیم و آهن مى باشم و مقدار این ویتامین و املاح در من خیلى بیشتر از مقدار آن ها در تره فرنگى است . به حد کافى منیزى هم دارم و به همین جهت از سرطان جلوگیرى مى کنم . مالیدن برگ من با سرکه به پیشانى و جلو سر، خون دماغ را بند مى آورد. من براى بواسیر و نفخ های غلیظ شکم مفید مى باشم . اشتها را باز مى کنم و غریزه جنسى را تحریک مى نمایم و رنگ چهره را باز کرده و بر زیبایى و لطافت پوست مى افزایم .
خوردن خام من قصب الریه را پاک و کیسه صفرا را باز مى کنم . به هضم غذا کمک مى کنم . مقوى کمر، ملین طبع بوده و از قولنج جلوگیرى مى نمایم ، برگ من پیشاب آور و قاعده آور است ، خوردن برگ من بعد از طعام مانع ترش کردن آن است . شهوت را زیاد مى کند. چنانچه برگ من به مقدار پانزده گرم خورده شود، خون بواسیر را بند مى آورد. ریختن من در آش جو جهت درمان تنگ نفس توصیه شده است . ترشى تره باز کننده ى جگر و سپرز و معالج قولنج است – گرد خشک کرده ى من مسهل خون جمع شده در معده است . حمول برگ کوبیده من به تنهایى و یا با داروهاى مناسب پاک کننده ترشح رحم و ضد عفونى کننده ى آن بوده و مانع از افتادن جنین است . چنانچه مرا با سرکه و نمک پخته و زنى که مبتلا به ورم رحم است در آب آن بنشیند درمان خواهد شد، و چون مرا دو بار بپزند و بفشارند و بعد شسته با غذا میل نمایند، لذیذتر شده و نفخ از بین مى رود ولى از خواص من کاسته مى گردد. خوردن من با عسل پادزهر سموم مخصوصا مسمومیت غذایى است و براى معالجه امراض جلدى نافع است . ضماد برگ من با سماق جهت اگزما و با نمک جهت زخم هاى چرکى نافع است . من داراى نوع پنیسیلین بوده ، و بیشتر خواص درمانى من نتیجه ى آن است ، انواع من از پیاز دیر هضم تر و نفاختر است .

زیاده روى در خوردن من باعث تاریکى چشم و فساد لثه و دیدن خوابهاى آشفته است و چون شمشیر و کارد را با آب من آب دهند دیرتر کند خواهند شد.